اینجا ملک شخصی من است.
لطفا در این ملک شخصی، پای هیچ نوشته‌ای کامنت توهین‌آمیز نگذارید. هم در وبلاگ (که کامنت‌دانی ندارد شکر خدا)، هم در گودر، هم در فیس‌بوک و هم هر جای دیگر. اگر فحشی برای خودم دارید برایم نامه بنویسید و دلایل فحش دادن‌تان را تشریح کنید. عیبی ندارد. همین که زحمت می‌کشید ممنونم از شما.
اما اگر فحشی دارید که می‌خواهید به دیگران بدهید، شبانه (و اصولا با اسم مستعار) نیایید و با اسپری روی در و دیوار آدم‌های دیگر ننویسید. کار زشتی است. جرات داشته باشید و روی دیوار خودتان با خیال راحت بنویسید و به عالم و آدم، اهالی سیاست و اهالی ادبیات و هر که دل‌تان می‌خواهد بتازید و خودتان را سبک کنید. به خودتان مربوط است.
من برای آدم‌ها احترام قائلم، برای کلمات هم احترام قائلم. و البته اینجا ملک شخصی من است و باید به قوانین صاحبخانه احترام بگذارید. قانون اول و آخر این ملک: توهین و فحش و افترا و هر چه ننگ کلمه و شرف است، ممنوع.
روزنامه‌نگاران ما دارند بهای این را می‌پردازند تا کلمه و شرف، از ننگ و انگ مصون بماند. بعد شما (به خیال خام خودتان و با اسم مستعار) برای احقاق شرف دیگران، شرف‌تان را زیر سوال می‌برید؟
احترام به حریم خصوصی دیگران و حقوق ساده‌ی شهروندی را از همین‌جاهای کوچک تجربه کنیم و به کلمه، به شرف، به انسان احترام بگذاریم.
