رو به پنجره ایستاده بودم و داشتم به بیرون نگاه می‌کردم و حواسم به در نبود. گویا در این فاصله یکی آمده بود و روی کاناپه مستقر شده بود که اهن و اوهومی کرد و گفت: «من وحیدم.»
رو برگرداندم و گفتم: «به به... آقا وحید...» که دیدم "وحید" آقا نیست و خانم مرضیه وحید دستجردی، وزیر بهداشت، است که آمده و روی کاناپه مستقر شده است.
گفتم: «خانم وحید، چرا این دولت چیزهاش جا به جا است؟ این از شما که وحید هستید، آن از الهام، که غلامحسین است. خب چرا اسم‌هاتان را عوض نمی‌کنید که چنین مشکلاتی پیش نیاید؟ الان اگر دو نفری در یک جلسه باشید مجری شما را خانم وحید معرفی می‌کند، ایشان را آقای الهام؟»
خانم وحید گفت: «مسیر زندگی‌م را تغییر دادی.» و دقیقا از همان لحظه از یک مسیر دیگر به زندگی‌اش ادامه داد.
چه کسی بزرگش کرد؟
بعد خانم وحید همان حرفی را که دیروز در همایش "مرگ مادری و علل آن" زده بود، دوباره به زبان آورد و گفت: «بهتر بود در اين جلسه خبرنگاران حضور نداشتند، ما مي‌خواهيم چيزهايي را به‌طور محرمانه به متخصصان زنان بگوييم. حالا حرف‌هاي ما را بزرگ‌نمايي نكنيد.»
من گفتم: «می‌فهمم.. می‌فهمم... اما آن چیزی که بزرگنمایی می‌کند خبرنگار نیست، ذره‌بین است. خبرنگارها […]»
بعد دوباره برگشتم و از پنجره به برج میلاد نگاه نکردم.
خبرنگاری و بزرگی
دغدغه‌ی بشر از آغاز تا امروز بزرگ شدن چیزها بوده است. مساله اینجاست که چیزها بزرگ می‌شوند اما چطور و چه کسی این‌کار را می‌کند؟ مثلا همین برج میلاد را چه کسی این‌قدر بزرگ کرده؟ مسلما کار خبرنگارها نبوده. یا تهران چطور این‌قدر بزرگ شده؟ آیا خبرنگارها بزرگش کردند؟ یا وقتی آدم بچه‌اش را بزرگ می‌کند، خبرنگار چه نقشی می‌تواند این وسط داشته باشد؟ یا وقتی یکی می‌خواهد خانه‌اش را بزرگ کند، خبرنگار چه کمکی می‌کند؟ هیچی. واقعا بزرگنمایی کار خبرنگارها نیست.
اتفاقا من یک دوست خبرنگار دارم که چون نمی‌توانست چیزی را بزرگ کند، نه خانه‌اش را، نه بچه‌اش را، دچار افسردگی شده بود. بگذریم.
جنجال بزرگ
خانم وحید، مرضیه دستجردی، در همایش "مرگ مادری و علل آن" از پشت تريبون گفت: «حالا خبرنگاران را بيرون نكنيد كه باعث شود باز يك جنجالي براي ما ايجاد شود.»
البته خبرنگاران را بیرون نکردند، بلکه همه‌ی خبرنگاران حاضر در این همایش به نشانه‌ی اعتراض به این توهین، جلسه را ترک کردند.
چون خانم وحید دستجردی نگران است از طرف خبرنگاران برایش یک جنجال ایجاد شود، ما قول می‌دهیم هیچ جنجالی نکنیم، هیچ بزرگنمایی هم نکنیم و ستون امروز کاناپه را با ذکر یک جمله‌ی آموزنده به پایان ببریم؛
جمله‌ی حکیمانه
یک روز در یک همایش، مقام مسوولی بچه‌اش را زیر ذره‌بین گرفته بوده و نگاه می‌کرده. یکی از مدعوین می‌پرسد: «داری چه می‌کنی مقام مسوول؟» مقام مسوول می‌گوید: «می‌خواهم ببینید وقتی بچه‌های ما بزرگ می‌شوند چه شکلی می‌شوند!»
منتشرشده در روزنامه‌ی اعتماد، دوره‌ی جدید، ستون کاناپه، 27 مهر 90، شماره‌ی 2289
(طنزها را همان‌طور که در مطبوعات منتشر می‌شود، با حذف و تعدیل، در وبلاگ بازنشر می‌کنم.)
(طنزها را همان‌طور که در مطبوعات منتشر می‌شود، با حذف و تعدیل، در وبلاگ بازنشر می‌کنم.)
